Beykozlu
New member
“…FCU, Avrupa'da FCU, FC Union International!” Son birkaç yıldır binlerce boğazdan yankılanan şey bu. Alte Försterei'de ve seyahat ederken. Helsinki'den Napoli'ye, Prag'dan Madrid'e. Kazanırsak, bazı insanlar muhtemelen şarkı söylemeseler bile şarkıyı mırıldanacaklar. Çünkü yedinci sıra ile olan fark zaten 16. sıra ile olandan daha küçük. Bu kadar çabuk gerçekleşebilir. Ancak BSG Chemie Leverkusen'in, bizimle planlanan yenilgiye ve şampiyonluk kutlamasının ardından bu yıl kupayı kazanması gerekecekti. Bir şeyler mi oluyor Rob?!?
Özel
Köşe yazarımız
Berlin-Lichtenberg'de büyüyen Andras Ruppert nitelikli bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışmaktadır. 40 yılı aşkın süredir sezonluk bilet sahibi olan Union hayranı, 20 yıldır eşi ve oğluyla birlikte Norveç'in Oslo kentinde yaşıyor. Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen'in kurucu ortağı, metal kafalı olduğunu, tarih meraklısı ve madeni para koleksiyoncusu olduğunu itiraf ediyor. Bu sezonun başından beri Berliner Zeitung'da sevdiği kulüp hakkında yazılar yazıyor.
Benim için “FC Union International”ın başka bir anlamı daha var. Daha spesifik olarak, Alman sürgün grubundaki 25 kartalsız pasaportlu Oslo'lu hayran kulübümüz Bamsegjengen için. Çünkü Union her zaman uluslararasıdır; yalnızca “UU-EFA Kupası”ndaki yabancı stadyumlarda veya Rønnow'dan Bjelica'ya kadar olan sahalarda oynarken değil. Dinleyen herkes, her ev maçında, çoğunlukla evrensel dil olan “bozuk İngilizce”nin çeşitlemeleri olan, kirişlerin üzerinde renkli bir dil gevezeliği duyabilir.
Abishek cesurlardan biriydi
Güneydoğu Berlin'in küçük aile kulübü Union, küresel futbol tutkunlarının dünyasına girdi. Futbolu yaşama şeklimiz ilginç, bulaşıcı ve birçok insan bu işin içinde olmak istiyor. Binlerce yabancı üye gibi.
Köpenick'e giden 164 numaralı uçağa binmek için ikinci ligin başlarında Schönefeld'e uçan Norveçli Kristian gibi. Uçma korkusu nedeniyle sık sık İngiltere'den arabayla seyahat eden Birmingham'lı Josh gibi. Kendi evinde oynadığı son maçta stadyuma geri dönen Hindistan pasaportlu meslektaşım Abhishek gibi.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Abhishek, Union'ı ilk kez 3 Mayıs 2015'te canlı izledi. 1860 civarında Münih'in eteklerindeki beton tuvalette. Maçtan haftalar önce oradaki meslektaşlarıma bir davetiye yazdım. Birliğin konuk görünümüne geçelim! Bilet, sosis ve biranın parasını üç şartla öderim: 1) Deplasman bloğunda benimle birlikte durursun. 2) Bayern logosu olmayan kırmızı beyaz kıyafetler giyiyorsunuz. 3) Benim gibi alkışlıyor, bağırıyor ve şarkı söylüyorsunuz. Şarkı sözlerini veya Almancayı bilmiyorsanız “LaLaLa” şarkısını söylemeniz yeterli.
Abhishek cesur olanlardan biriydi. Union atkısıyla geldi, iki kişilik içti, üç kişilik kükredi ve böylece Union'ın deplasman galibiyetine katkıda bulundu. Bira duşları dahildir. Ne yazık ki arenada sadece 18.000 altmışlı ve 800 civarında Sendikacı buna tanık oldu.
Bazen tenis topları işe yarar
Bayern maçlarındaki park alanımız olan çatı altı terası o sırada kapalıydı. Union taraftarlarının da erişebildiği stadyum barında, 1860 taraftarları için Hacker-Pschorr kupalarına Paulaner şişeleri döküldü. Üzerinde sözde Arapça “1860” yazan mavi tişörtleri hala görebiliyordunuz. Başgösteren ve bugüne kadar devam eden yatırımcı kabusuna rağmen. Konu hakkında bu kadar: “Kiminle yatacağınıza önceden yakından bakın. Aksi halde sabah yatağınıza bağlı olarak uyanırsınız.” Tabiri caizse ömür boyu yatalak. Bazen tenis topları önleme konusunda yardımcı olur. Veya futbol romantikleri olarak kulaklarında çocuk olmayan yatırımcılar. Bizimle olduğu gibi. Konudan çıkıyorum.
FC Union International'a geri dönelim. Abhishek, Münih'te uyandırdığı Birlik sevgisini bu güne kadar yaşıyor. Londra'ya taşınmamıza rağmen. Cahil aile ve akrabalara rağmen. Stadyumda ara sıra yapılan incelemelere rağmen. Union'ın telefonundaki ses alıcıdan yabancı geldiğinde ara sıra çaresizliğe rağmen. Çünkü bir kere sendikalı olan her zaman sendikacıdır. Nereden ve nereden olursa olsun. FC Birliği Uluslararası.
Ütü!
Özel
Köşe yazarımız
Berlin-Lichtenberg'de büyüyen Andras Ruppert nitelikli bir ekonomisttir ve dünya çapında strateji danışmanı olarak çalışmaktadır. 40 yılı aşkın süredir sezonluk bilet sahibi olan Union hayranı, 20 yıldır eşi ve oğluyla birlikte Norveç'in Oslo kentinde yaşıyor. Norveç Birliği hayran kulübü Bamsegjengen'in kurucu ortağı, metal kafalı olduğunu, tarih meraklısı ve madeni para koleksiyoncusu olduğunu itiraf ediyor. Bu sezonun başından beri Berliner Zeitung'da sevdiği kulüp hakkında yazılar yazıyor.
Benim için “FC Union International”ın başka bir anlamı daha var. Daha spesifik olarak, Alman sürgün grubundaki 25 kartalsız pasaportlu Oslo'lu hayran kulübümüz Bamsegjengen için. Çünkü Union her zaman uluslararasıdır; yalnızca “UU-EFA Kupası”ndaki yabancı stadyumlarda veya Rønnow'dan Bjelica'ya kadar olan sahalarda oynarken değil. Dinleyen herkes, her ev maçında, çoğunlukla evrensel dil olan “bozuk İngilizce”nin çeşitlemeleri olan, kirişlerin üzerinde renkli bir dil gevezeliği duyabilir.
Abishek cesurlardan biriydi
Güneydoğu Berlin'in küçük aile kulübü Union, küresel futbol tutkunlarının dünyasına girdi. Futbolu yaşama şeklimiz ilginç, bulaşıcı ve birçok insan bu işin içinde olmak istiyor. Binlerce yabancı üye gibi.
Köpenick'e giden 164 numaralı uçağa binmek için ikinci ligin başlarında Schönefeld'e uçan Norveçli Kristian gibi. Uçma korkusu nedeniyle sık sık İngiltere'den arabayla seyahat eden Birmingham'lı Josh gibi. Kendi evinde oynadığı son maçta stadyuma geri dönen Hindistan pasaportlu meslektaşım Abhishek gibi.
Günaydın Berlin
Bülten
Kayıt olduğunuz için teşekkürler.
E-postayla bir onay alacaksınız.
Abhishek, Union'ı ilk kez 3 Mayıs 2015'te canlı izledi. 1860 civarında Münih'in eteklerindeki beton tuvalette. Maçtan haftalar önce oradaki meslektaşlarıma bir davetiye yazdım. Birliğin konuk görünümüne geçelim! Bilet, sosis ve biranın parasını üç şartla öderim: 1) Deplasman bloğunda benimle birlikte durursun. 2) Bayern logosu olmayan kırmızı beyaz kıyafetler giyiyorsunuz. 3) Benim gibi alkışlıyor, bağırıyor ve şarkı söylüyorsunuz. Şarkı sözlerini veya Almancayı bilmiyorsanız “LaLaLa” şarkısını söylemeniz yeterli.
Abhishek cesur olanlardan biriydi. Union atkısıyla geldi, iki kişilik içti, üç kişilik kükredi ve böylece Union'ın deplasman galibiyetine katkıda bulundu. Bira duşları dahildir. Ne yazık ki arenada sadece 18.000 altmışlı ve 800 civarında Sendikacı buna tanık oldu.
Bazen tenis topları işe yarar
Bayern maçlarındaki park alanımız olan çatı altı terası o sırada kapalıydı. Union taraftarlarının da erişebildiği stadyum barında, 1860 taraftarları için Hacker-Pschorr kupalarına Paulaner şişeleri döküldü. Üzerinde sözde Arapça “1860” yazan mavi tişörtleri hala görebiliyordunuz. Başgösteren ve bugüne kadar devam eden yatırımcı kabusuna rağmen. Konu hakkında bu kadar: “Kiminle yatacağınıza önceden yakından bakın. Aksi halde sabah yatağınıza bağlı olarak uyanırsınız.” Tabiri caizse ömür boyu yatalak. Bazen tenis topları önleme konusunda yardımcı olur. Veya futbol romantikleri olarak kulaklarında çocuk olmayan yatırımcılar. Bizimle olduğu gibi. Konudan çıkıyorum.
FC Union International'a geri dönelim. Abhishek, Münih'te uyandırdığı Birlik sevgisini bu güne kadar yaşıyor. Londra'ya taşınmamıza rağmen. Cahil aile ve akrabalara rağmen. Stadyumda ara sıra yapılan incelemelere rağmen. Union'ın telefonundaki ses alıcıdan yabancı geldiğinde ara sıra çaresizliğe rağmen. Çünkü bir kere sendikalı olan her zaman sendikacıdır. Nereden ve nereden olursa olsun. FC Birliği Uluslararası.
Ütü!