Beykozlu
New member
Ev
Berlinale
“Geleceği Öp”: Bir U2 konseri Saraybosna’da savaşın bitişini nasıl kutladı?
Duygusal görüntüler ve röportajlar Saraybosna kuşatmasını ve savaşta sanatın önemini hatırlatıyor. Film bugüne işaret ediyor.
Cornelia Geissler
“Geleceği Öp”: 1990’larda Saraybosna’nın çocukları savaşı günlük yaşamlarının bir parçası olarak yaşadılar.© Bill S. Carter/Not Us Ltd
Filmin nereden gelip nereye gittiği sorusu, konusunun bugün için anlamı sorusu açılış ve kapanış jeneriğinde cevaplanıyor. “Geleceği Öp” haber fotoğraflarıyla çerçevelendi. Başlangıçta Duvar’ın yıkılması, Doğu Bloku’nun çökmesi ve Yugoslavya’nın dağılmasıyla Doğu Almanya’daki barışçıl devrimi görüyoruz. Yönetmen Nenad Cicin-Sain oradan, Sırp lider Slobodan Milošević’in 5 Nisan 1992’de bombaladığı, tanklarla yağdırdığı ve kuşattığı Saraybosna’yı yakınlaştırıyor.
Bu 1425 güne ilişkin istatistikler, 10.000’den fazla ölü ve 50.000 yaralı olduğunu gösteriyor. “Geleceği Öp”, kuşatma altındaki şehirde yaşam mücadelesi veren insanların barış özlemlerini anlatıyor. Sığınaklarda gerçekleştirilen konserler, punklar ve filarmoniler insanlara savaşı saatlerce unutturdu. Enkazların arasında düğünler kutlanır, hatta güzellik yarışması bile yapılırdı.
Filmin yapımcılarından Matt Damon, basın toplantısı için Berlin’e geldi.dpa
Tarihsel kayıtlar, TV belgeselleri tarzındaki röportaj pasajlarıyla değişiyor. Bodrumda dans etmekten bahseden rock grubu Sikter’den Enes Zlatar da dahil olmak üzere muhatapları ve hikayelerini yavaş yavaş tanıyorsunuz.
Görüşme yapılan kişiler arasında dönemin ABD Başkanı Bill Clinton, CNN muhabiri Christiane Amanpour ve U2 rock grubunun şarkıcısı ve söz yazarı Bono yer alıyor.
“Ingeborg Bachmann: Çöle Yolculuk”: başarısız aşk
Filmin özü de bu: O zamanlar Saraybosna’da yardımcı olarak çalışan Amerikalı Bill Carter, Bono ile temasa geçti ve onunla şehirdeki insanların durumuyla ilgilendi. Grup daha sonra konserleri için Saraybosna’ya geçti. Böyle bir şey bugün olağan bir şey, o zamanlar devrim niteliğindeydi.
“Savaşın canı cehenneme, geleceği öp!”
23 Eylül 1997’de U2 nihayet kasabada oynadı. Bu, kuşatmanın sona ermesinden bir buçuk yıl sonra savaşın gerçek sonuydu. Film, duygusal çekimlerde, insanların dışarıda nasıl tekrar bir araya gelebildiklerini gösteriyor. Yine, hangi dine mensup olduğunun bir önemi yoktu – çünkü bu bir zamanlar Saraybosna’nın ruhuydu. Bono bağırdı: “Savaşın canı cehenneme, geleceği öp!” Kimse bunun hakkında gözyaşı dökmeden konuşamaz. Ancak son görüntüler Rusya ve Ukrayna’ya gidiyor.
Geleceği öp. Berlinale Özel Galası: 20 Şubat 13.00, 21 Şubat 21.30 Verti Müzik Salonu.
Berlinale
“Geleceği Öp”: Bir U2 konseri Saraybosna’da savaşın bitişini nasıl kutladı?
Duygusal görüntüler ve röportajlar Saraybosna kuşatmasını ve savaşta sanatın önemini hatırlatıyor. Film bugüne işaret ediyor.
Cornelia Geissler
“Geleceği Öp”: 1990’larda Saraybosna’nın çocukları savaşı günlük yaşamlarının bir parçası olarak yaşadılar.© Bill S. Carter/Not Us Ltd
Filmin nereden gelip nereye gittiği sorusu, konusunun bugün için anlamı sorusu açılış ve kapanış jeneriğinde cevaplanıyor. “Geleceği Öp” haber fotoğraflarıyla çerçevelendi. Başlangıçta Duvar’ın yıkılması, Doğu Bloku’nun çökmesi ve Yugoslavya’nın dağılmasıyla Doğu Almanya’daki barışçıl devrimi görüyoruz. Yönetmen Nenad Cicin-Sain oradan, Sırp lider Slobodan Milošević’in 5 Nisan 1992’de bombaladığı, tanklarla yağdırdığı ve kuşattığı Saraybosna’yı yakınlaştırıyor.
Bu 1425 güne ilişkin istatistikler, 10.000’den fazla ölü ve 50.000 yaralı olduğunu gösteriyor. “Geleceği Öp”, kuşatma altındaki şehirde yaşam mücadelesi veren insanların barış özlemlerini anlatıyor. Sığınaklarda gerçekleştirilen konserler, punklar ve filarmoniler insanlara savaşı saatlerce unutturdu. Enkazların arasında düğünler kutlanır, hatta güzellik yarışması bile yapılırdı.
Filmin yapımcılarından Matt Damon, basın toplantısı için Berlin’e geldi.dpa
Tarihsel kayıtlar, TV belgeselleri tarzındaki röportaj pasajlarıyla değişiyor. Bodrumda dans etmekten bahseden rock grubu Sikter’den Enes Zlatar da dahil olmak üzere muhatapları ve hikayelerini yavaş yavaş tanıyorsunuz.
Görüşme yapılan kişiler arasında dönemin ABD Başkanı Bill Clinton, CNN muhabiri Christiane Amanpour ve U2 rock grubunun şarkıcısı ve söz yazarı Bono yer alıyor.
“Ingeborg Bachmann: Çöle Yolculuk”: başarısız aşk
Filmin özü de bu: O zamanlar Saraybosna’da yardımcı olarak çalışan Amerikalı Bill Carter, Bono ile temasa geçti ve onunla şehirdeki insanların durumuyla ilgilendi. Grup daha sonra konserleri için Saraybosna’ya geçti. Böyle bir şey bugün olağan bir şey, o zamanlar devrim niteliğindeydi.
“Savaşın canı cehenneme, geleceği öp!”
23 Eylül 1997’de U2 nihayet kasabada oynadı. Bu, kuşatmanın sona ermesinden bir buçuk yıl sonra savaşın gerçek sonuydu. Film, duygusal çekimlerde, insanların dışarıda nasıl tekrar bir araya gelebildiklerini gösteriyor. Yine, hangi dine mensup olduğunun bir önemi yoktu – çünkü bu bir zamanlar Saraybosna’nın ruhuydu. Bono bağırdı: “Savaşın canı cehenneme, geleceği öp!” Kimse bunun hakkında gözyaşı dökmeden konuşamaz. Ancak son görüntüler Rusya ve Ukrayna’ya gidiyor.
Geleceği öp. Berlinale Özel Galası: 20 Şubat 13.00, 21 Şubat 21.30 Verti Müzik Salonu.