Beykozlu
New member
Muhabirimiz Lukas Moser, Ukrayna'daki Berliner Zeitung için sahada.
Dramatik sahneler şu anda Ukrayna'da gerçekleşiyor: Siyasi liderlik de artmaya çalışırken, panik giderek ülkeye yayılıyor. Yaklaşan bir askeri yenilginin korkusu ulaşılabilir – ve önümüzdeki günler nihayet Ukrayna'nın kaderini mühürleyebilir.
Ülke şu anda tam anlamıyla birkaç cephede askeri hayatta kalmak için savaşıyor. Pokrovsk yakınlarındaki Donbas'ın cephesi devam ediyor, ancak konum gergin. Orada aylardır olası bir Rus baraj molası konuşuldu, ancak henüz yapılmadı.
Aynı şey, Saporischeschja'ya atılım Rusya için özgür olacağı Orikhiv yakınlarındaki güney cephesi için de geçerlidir. Ve Kherson'da bile durum artıyor: zar zor bir metre hala güvenli bir şekilde ele alınabilir – oradaki her hareket, Rus dronlarıyla savaşmaya hazır olacak.
Ukrayna'nın kuzeydoğusunda baskı altında
En büyük tehlike, yakın zamana kadar şüphelendiği tüm insanları tehdit ediyor: Kuzeydoğu'da, Oblast Sumy'de. Odessa'da, telefonda bölgedeki arkadaşlara yaşayan bir Alman, “Lütfen şimdi çok tehlikeli hale geliyorsa aşağı inin” diyor. Saatlerce bodrumdaki kısa kesintilerle – yaklaşmakta olan bir saldırı korkusu nedeniyle.
“İmkansız” diyor Berliner Zeitung'un talebi üzerine sorumlu askeri departman, Oblast Sumy'deki birliklere bir ziyaretin mümkün olup olmadığını.
Orada konuşlanan tugaylar medya tarafından tamamen korunuyor.
Sumy şehrine seyahat etmek de sadece katı gereksinimler altında izin verilir. Bölgesel askeri yönetim varış kontrolünü ele geçirmiştir ve çıkışlar kısa sürede ve bireysel durumlarda yapılır.
“İnsan yakalayıcılar” Haberları dolaşıyor
Gelecek tüm Ukrayna'da belirsiz. Durum ön tarafta nasıl gelişiyor? Barış müzakereleri varsa nasıl çalışır? Bir sonraki büyük ölçekli hava saldırısı dalgaları birkaç gün önce ne zaman gelecek? Buna ek olarak, tüm önemli soru geliyor: Ukrayna hala ne kadar dayanabilir? Ön taraftaki satırlar giderek daha netleştiği için “ikmal” eksik.
Sadece birkaç adam gönüllü olarak orduya rapor veriyor – çünkü ülke savaştan bıkmıştı. Videolar defalarca dolaşıyor, bu çok “insan yakalayıcılar” – Ukrayna'da özellikle sokakta genç erkekleri alıp işe alım ofislerine çeken erkeklerden bahsediliyor.
Neredeyse hiç kimse bu tür sahneleri görmedi. Ancak sadece hikayeler Odessa veya Dnipro gibi şehirlerde ruh halini bahşiş etmek için yeterlidir. “Savaş” – Bu kelime uzun zamandır nüfusun büyük bölümlerinde bir kelime haline geldi. Dövüş sadece alternatif eksikliği nedeniyle devam ediyor.
Ev cephesi parçalanıyor
Buna ek olarak, artık yerli politika kavgası da var – çok yazılmış “ev cephesi” artan askeri tehdide rağmen giderek daha fazla parçalanıyor gibi görünüyor. Ukrayna nüfusunun eski uyumundan çok az şey kaldı – ortak düşmana karşı mücadeledeki birlikten hiçbir şey hissedilemez
Bu, eski ağır dünya şampiyonu ve belediye başkanı Vitali Klitschko'nun Başkan Wolodymyr Selenskyj'in eleştirilerini defalarca ifade ettiği aylardır Kiev'de fark edilir. Ve Odessa'da muhalefet göz kamaştırıcı ve tartışmalı belediye başkanı Hennadij Truchanow'a karşı büyüyor. Orada, nüfusun çoğunluğu artık yeni seçimler gerektiriyor – hala savaş yasası olmasına rağmen.
“Son adama” kavga et “
Son zamanlarda “Ukrayna nihai zaferden” bahseden Ukraynalı milliyetçiler bile anlatısını uyarladılar – şimdi olası bir son dövüşten bahsediyorlar ve Ukrayna'nın yakında acı sonunu tehdit edeceğini. Bununla birlikte, son adama kadar savaşmak istediklerini vurgularlar.
Bu, siyaset, askeri liderlik ve toplumun şu anda karşılaştığı bir ikilemi gösteriyor: Ya aslında bir barış sonuca varsa – herhangi bir biçimde? Bu, savaşan, acı çeken, aylarca cephede acı çeken ve hayatlarını riske atanlara nasıl açıklanabilir?
Başkan Selenskyj artık nüfus arasında tartışılmaz değil – rüzgar orduda daha da fark edilir. Ama neredeyse bir alternatif yok. Selenskyj er ya da geç barışı müzakere etmeye zorlanacak. Ve yıllarca cephede geçiren basit asker, acı, kayıp ve ölüm, sonunda muhtemelen hayatının taahhüdünde savunduğu ülkeden vazgeçmeli mi?
Dnipro'da Ukraynalı bir asker olan Vadim, bir savaşçı gösteriyor: “Eğer Kiev'deki adam artık bize mühimmat vermezse, yeterince var. Ve eğer tükenirse, diz çökmeden veya çekilmeden önce ayakta duruyoruz.”
“Ruslar geliyor, şansımız çok az”
Ukrayna şu anda birkaç cephede savaşıyor: Askerler sonuna kadar savaşmak istiyorken, iç siyasi gerginlikler giderek daha açık hale geliyor. Savaş -zımbalan nüfus barışı umuyor – ve aynı zamanda geleceğten korkuyor. Rus istilası korkusu her zamankinden daha gerçek:
Berliner Zeitung'a verdiği demeçte, “Ruslar Sumy'deki sınırdaki yoğun ormana daha da nüfuz etti. Dövüşler acı, neredeyse hiç şansımız yok. Rus ilerlemesini en iyi şekilde yavaşlatabiliriz, ancak artık durdurulmayacak.”
Sözleri, tam olarak bu metni bitirdiğimiz anda editoryal ekibine ulaşıyor. İyi bir şey izin vermezsin. Belki de – bir kez daha – sadece sonunda gelmeyen bir fırtınanın önünde sakin. Ancak, aslında Ukrayna'nın kaderine karar veren dramatik mücadele olabilir.
Geri bildiriminiz var mı? Bize yaz! letter@Haberler
Dramatik sahneler şu anda Ukrayna'da gerçekleşiyor: Siyasi liderlik de artmaya çalışırken, panik giderek ülkeye yayılıyor. Yaklaşan bir askeri yenilginin korkusu ulaşılabilir – ve önümüzdeki günler nihayet Ukrayna'nın kaderini mühürleyebilir.
Ülke şu anda tam anlamıyla birkaç cephede askeri hayatta kalmak için savaşıyor. Pokrovsk yakınlarındaki Donbas'ın cephesi devam ediyor, ancak konum gergin. Orada aylardır olası bir Rus baraj molası konuşuldu, ancak henüz yapılmadı.
Aynı şey, Saporischeschja'ya atılım Rusya için özgür olacağı Orikhiv yakınlarındaki güney cephesi için de geçerlidir. Ve Kherson'da bile durum artıyor: zar zor bir metre hala güvenli bir şekilde ele alınabilir – oradaki her hareket, Rus dronlarıyla savaşmaya hazır olacak.
Ukrayna'nın kuzeydoğusunda baskı altında
En büyük tehlike, yakın zamana kadar şüphelendiği tüm insanları tehdit ediyor: Kuzeydoğu'da, Oblast Sumy'de. Odessa'da, telefonda bölgedeki arkadaşlara yaşayan bir Alman, “Lütfen şimdi çok tehlikeli hale geliyorsa aşağı inin” diyor. Saatlerce bodrumdaki kısa kesintilerle – yaklaşmakta olan bir saldırı korkusu nedeniyle.
“İmkansız” diyor Berliner Zeitung'un talebi üzerine sorumlu askeri departman, Oblast Sumy'deki birliklere bir ziyaretin mümkün olup olmadığını.
Orada konuşlanan tugaylar medya tarafından tamamen korunuyor.
Sumy şehrine seyahat etmek de sadece katı gereksinimler altında izin verilir. Bölgesel askeri yönetim varış kontrolünü ele geçirmiştir ve çıkışlar kısa sürede ve bireysel durumlarda yapılır.
“İnsan yakalayıcılar” Haberları dolaşıyor
Gelecek tüm Ukrayna'da belirsiz. Durum ön tarafta nasıl gelişiyor? Barış müzakereleri varsa nasıl çalışır? Bir sonraki büyük ölçekli hava saldırısı dalgaları birkaç gün önce ne zaman gelecek? Buna ek olarak, tüm önemli soru geliyor: Ukrayna hala ne kadar dayanabilir? Ön taraftaki satırlar giderek daha netleştiği için “ikmal” eksik.
Sadece birkaç adam gönüllü olarak orduya rapor veriyor – çünkü ülke savaştan bıkmıştı. Videolar defalarca dolaşıyor, bu çok “insan yakalayıcılar” – Ukrayna'da özellikle sokakta genç erkekleri alıp işe alım ofislerine çeken erkeklerden bahsediliyor.
Neredeyse hiç kimse bu tür sahneleri görmedi. Ancak sadece hikayeler Odessa veya Dnipro gibi şehirlerde ruh halini bahşiş etmek için yeterlidir. “Savaş” – Bu kelime uzun zamandır nüfusun büyük bölümlerinde bir kelime haline geldi. Dövüş sadece alternatif eksikliği nedeniyle devam ediyor.
Ev cephesi parçalanıyor
Buna ek olarak, artık yerli politika kavgası da var – çok yazılmış “ev cephesi” artan askeri tehdide rağmen giderek daha fazla parçalanıyor gibi görünüyor. Ukrayna nüfusunun eski uyumundan çok az şey kaldı – ortak düşmana karşı mücadeledeki birlikten hiçbir şey hissedilemez
Bu, eski ağır dünya şampiyonu ve belediye başkanı Vitali Klitschko'nun Başkan Wolodymyr Selenskyj'in eleştirilerini defalarca ifade ettiği aylardır Kiev'de fark edilir. Ve Odessa'da muhalefet göz kamaştırıcı ve tartışmalı belediye başkanı Hennadij Truchanow'a karşı büyüyor. Orada, nüfusun çoğunluğu artık yeni seçimler gerektiriyor – hala savaş yasası olmasına rağmen.
“Son adama” kavga et “
Son zamanlarda “Ukrayna nihai zaferden” bahseden Ukraynalı milliyetçiler bile anlatısını uyarladılar – şimdi olası bir son dövüşten bahsediyorlar ve Ukrayna'nın yakında acı sonunu tehdit edeceğini. Bununla birlikte, son adama kadar savaşmak istediklerini vurgularlar.
Bu, siyaset, askeri liderlik ve toplumun şu anda karşılaştığı bir ikilemi gösteriyor: Ya aslında bir barış sonuca varsa – herhangi bir biçimde? Bu, savaşan, acı çeken, aylarca cephede acı çeken ve hayatlarını riske atanlara nasıl açıklanabilir?
Başkan Selenskyj artık nüfus arasında tartışılmaz değil – rüzgar orduda daha da fark edilir. Ama neredeyse bir alternatif yok. Selenskyj er ya da geç barışı müzakere etmeye zorlanacak. Ve yıllarca cephede geçiren basit asker, acı, kayıp ve ölüm, sonunda muhtemelen hayatının taahhüdünde savunduğu ülkeden vazgeçmeli mi?
Dnipro'da Ukraynalı bir asker olan Vadim, bir savaşçı gösteriyor: “Eğer Kiev'deki adam artık bize mühimmat vermezse, yeterince var. Ve eğer tükenirse, diz çökmeden veya çekilmeden önce ayakta duruyoruz.”
“Ruslar geliyor, şansımız çok az”
Ukrayna şu anda birkaç cephede savaşıyor: Askerler sonuna kadar savaşmak istiyorken, iç siyasi gerginlikler giderek daha açık hale geliyor. Savaş -zımbalan nüfus barışı umuyor – ve aynı zamanda geleceğten korkuyor. Rus istilası korkusu her zamankinden daha gerçek:
Berliner Zeitung'a verdiği demeçte, “Ruslar Sumy'deki sınırdaki yoğun ormana daha da nüfuz etti. Dövüşler acı, neredeyse hiç şansımız yok. Rus ilerlemesini en iyi şekilde yavaşlatabiliriz, ancak artık durdurulmayacak.”
Sözleri, tam olarak bu metni bitirdiğimiz anda editoryal ekibine ulaşıyor. İyi bir şey izin vermezsin. Belki de – bir kez daha – sadece sonunda gelmeyen bir fırtınanın önünde sakin. Ancak, aslında Ukrayna'nın kaderine karar veren dramatik mücadele olabilir.
Geri bildiriminiz var mı? Bize yaz! letter@Haberler